:format():fill())
Schade die optreedt in een verzorgingstehuis valt onder deze paraplu en omvat zowel kleine als grote vormen van misbruik, waaronder zowel opzettelijke als onopzettelijke gevallen van mishandeling.
Dat wil zeggen dat elke zaak uniek is - sommige komen voort uit flagrante, opzettelijke wanpraktijken, terwijl andere het gevolg kunnen zijn van onopzettelijke verwaarlozing of systemische problemen binnen het verpleeghuis. Hoe dan ook, als je hebt geleden door nalatigheid van een verpleeghuis, opzettelijk of anderszins, kun je recht hebben op compensatie.
Verzorgingshuizen zijn wettelijk verplicht om bekwame zorg te bieden aan degenen die zich in hun woonfaciliteiten bevinden - dit wordt hun 'zorgplicht' genoemd. De zorgplicht is formeler gedefinieerd als de verplichting van de instelling om een mate van zorg uit te oefenen ten opzichte van een individu, die redelijk is in alle omstandigheden, om te voorkomen dat die persoon schade wordt berokkend.
Als je besluit een claim in te dienen, dan is het vaststellen van een schending van de zorgplicht van de zorginstelling de basis voor je claim. Het vaststellen van een schending houdt in:
De zorgstandaard vaststellen: Deze stap omvat het aantonen van het verwachte zorgniveau in het verpleeghuis. Het vereist het aantonen van de normen en standaarden die typerend zijn voor vergelijkbare zorgomgevingen en het schetsen van het verwachte gedrag van professionals in die omgevingen.
Aantonen dat de norm niet werd nageleefd: Zodra de zorgstandaard is vastgesteld, is de volgende stap om bewijs te leveren waaruit blijkt dat het verpleeghuis niet aan deze standaard heeft voldaan, hetzij door specifieke acties of door het nalaten om te handelen (d.w.z. door verkeerde diagnoses te stellen of door geen diagnose te stellen).
Het verband leggen tussen de schending en de geleden schade: De laatste stap is om te bewijzen dat de afwijking van de zorgstandaard direct heeft geleid tot fysieke, psychologische of emotionele schade voor de verpleeghuisbewoner.
Helaas zijn diagnostische fouten en vertragingen veel voorkomende vormen van overtredingen, net als fouten bij het toedienen van medicatie. Andere voorbeelden van nalatigheid in de ouderenzorg zijn:
Onvoldoende personeel: Te weinig zorgverleners om te zorgen voor een tijdige verdeling van medicatie of hulp bij dagelijkse activiteiten zoals eten, baden en mobiliteit - wat leidt tot langere perioden zonder basiszorg.
Fysieke mishandeling: Specifieke incidenten kunnen zijn: een personeelslid dat een bewoner slaat, onnodige fysieke dwang die leidt tot verwondingen, of ruwe behandeling tijdens transfers en mobiliteitshulp.
Emotionele of psychologische mishandeling: De meest voorkomende vorm van ouderenmishandeling is dat verzorgers tegen bewoners schreeuwen, grove of vernederende taal gebruiken, hen voor straf isoleren of bedreigingen uiten.
Seksueel misbruik: Incidenten kunnen variëren van ongepaste aanrakingen tijdens het baden of aankleden tot gedwongen seksuele handelingen. Dergelijke gevallen worden vaak niet gemeld vanwege de kwetsbaarheid van de bevolking.
Verwaarlozing van basisbehoeften: Het vergeten om maaltijden te verstrekken, het niet regelmatig verschonen van kleding of beddengoed of bewoners langere tijd in vuile kleding of beddengoed laten zitten.
Financieel misbruik: Dit kan inhouden dat personeel of beheerders de creditcards van een bewoner misbruiken, contant geld of waardevolle spullen uit de bezittingen van ouderen stelen of bewoners dwingen om testamenten of financiële documenten te veranderen.