Je bent niet alleen

Je bent niet alleen

Als nieuwsjournalist gedurende meer dan drie decennia heb ik een aantal confronterende onderwerpen behandeld: politieke omwentelingen, rampen met verschrikkelijke verliezen aan mensenlevens, een seriemoordenaar, terrorisme. Ik heb het beste en het slechtste van de mensheid gezien, samen met keerpunten in de geschiedenis van Australië die de natie hebben geschokt en stof tot nadenken, verdriet en vooral actie hebben gegeven.

Ouderenmishandeling schreeuwt om actie, om een massale bewustmakingsgolf, om fatsoenlijke financiering, en om eenieder van ons die zich zorgen maakt en - vooral - nieuwsgierig is in plaats van een oogje dicht te knijpen.

Het is niet het probleem van iemand anders; ouderenmishandeling gebeurt in ieders postcode. Het gebeurt in "goede" en liefdevolle gezinnen. Het is niet specifiek voor bepaalde culturele gemeenschappen. We kennen allemaal wel iemand die er medeplichtig aan is geweest, eronder heeft geleden of eronder lijdt, of we lopen zelf het risico.

Uit de National Elder Abuse Prevalence Study (2021) van het Australian Institute of Family Studies blijkt dat één op de zes Australiërs te maken heeft gehad met psychologisch, fysiek, financieel of seksueel misbruik of verwaarlozing. De studie was statistisch significant, met een deelnemerscohort van 7.000, die allemaal in de gemeenschap woonden, niet in de ouderenzorg. Stel je voor wat een nog groter onderzoek aan het licht zou kunnen brengen: een nog ongemakkelijker waarheid.

Tijdens een nationale conferentie over ouderenmishandeling, die dit jaar werd georganiseerd door Elder Abuse Action Australia en de Council on the Ageing (COTA) Tasmania, werd door de ene na de andere spreker gezegd dat "reageren op ouderenmishandeling op nationale schaal complex is. Er zijn gegevens nodig om preventie, het opzetten van diensten en bewustmakingscampagnes op gemeenschapsniveau te sturen. Het vereist ook consistentie tussen beleidskaders en wettelijke en administratieve middelen om ouderen beter te ondersteunen om zelf actie te ondernemen" (Elder Abuse Action Australia, EAAA).

Je zou kunnen zeggen, "Hoe moet ik dat weten? Over deze dingen wordt niet gesproken. Maar luister je wel?

Enkele jaren geleden, toen men pas begon in te zien dat ouderenmishandeling veel voorkwam in de Australische samenleving en de diensten nog bezig waren met een inhaalslag, hielp ik 'Brigid'* ongewild om het financiële misbruik van hun moeder door haar zus aan het licht te brengen. De moeder was in het beginstadium van dementie, maar leidde verder een actief, onafhankelijk en sociaal leven en paste graag op haar kleinkinderen. De waarschuwingssignalen waren er: Moeder, begin 80, was verhuisd naar een oma flat in de achtertuin van haar huis.

Brigid keek toe hoe haar oudere zus en haar gezin plotseling introkken in het huis van de moeder en begonnen met een verbouwing. Dan waren er overzeese vakanties en gekochte luxe artikelen. Voor een gezin dat zich ooit zorgen maakte over geld, was dat opeens geen probleem meer.

Gewapend met een volmacht ontdekte Brigid dat het voorheen hypotheekvrije huis van haar moeder was geherfinancierd en dat tot haar schrik honderdduizenden dollars - een kwart van de waarde van het huis in de buitenwijk - waren opgenomen, online transactie na transactie.

Brigid bracht de bank op de hoogte, uit angst dat de toekomstige financiële onafhankelijkheid en eventuele verzorging van haar moeder op het spel stond. Er ontstond een zeer verstoorde relatie met haar zus, die doorwerkte in de dierbare relatie met haar moeder. De financiën van haar moeder werden in handen gegeven van de Voogd en Curator, het huis werd verkocht en haar moeder werd in een verpleeghuis geplaatst.

Terugkijkend zei Brigid: "Als je denkt dat er iets mis is, betrek er dan andere mensen bij; bespreek het met andere familieleden en de vrienden van je geliefde. Vraag "Heb je een verandering opgemerkt?" Leg de stukjes bij elkaar.

Het is nu een jaar geleden dat ik mijn werk met de Elder Abuse Action Australia en Compass begon. Deze wereldvermoeide journalist heeft in gelijke mate schok en ontzag ervaren. Het is mijn taak geweest om nieuwsgierig te zijn; ik heb vragen gesteld aan Aboriginal Ouderen, de Australian Banking Association, de Federation of Ethnic Community Councils, Relationships Australia, gemeenschapsadvocaten en deskundigen op het gebied van ouderenrecht, om er maar een paar te noemen.

Met het team van de EAAA en Compass is er een nationale conferentie geweest. We hebben webinars gehouden, waar tienduizenden mensen naar hebben gekeken en geluisterd, terwijl honderden mensen vragen hebben gesteld, hongerig naar informatie. Steeds weer heb ik het nummer '1800 ELDER HELP, 1800 353 374' genoemd.

Op sociale media hebben lang verloren vrienden contact opgenomen over hun ervaring met ouderenmishandeling, dus ja, ik ken iemand die erdoor is getroffen.

En jij misschien ook.

* Naam veranderd voor privacy.

Auteur: Philippa McDonald

Als u of iemand die u kent hulp nodig heeft om ouderenmishandeling aan te pakken, begin dan bij compass.info of bel 1800 ELDERHelp (1800 353 374).